In een oogwenk verbrand.

Een vrouw zit en houdt haar hoofd vast | Bron: Midjourney
Langzaam haalde ik adem. Toen stond ik op.
« Waar? » vroeg ik, mijn stem vreemd kalm.
« Wat? » vroeg Sophie terwijl ze haar ogen afveegde.
“Waar woon je, lieverd?” vroeg ik.
« Jij… jij wilt naar mijn huis komen? » vroeg ze, langzaam sprekend.

Een jonge vrouw zit aan een tafel | Bron: Midjourney
“Ja,” zei ik, terwijl ik mijn jas pakte.
Ryans gezicht werd somber.
« Ik ga met je mee, » zei hij.
« Ik ook, » zei Sophie. « Het spijt me zo. »
En dus vertrokken we.
Het was een surrealistische rit.

Een vrouw rijdt in een auto | Bron: Midjourney
Sophie zat op de passagiersstoel en gaf me aanwijzingen terwijl we verder reden, haar handen constant bewegend in haar schoot. Ryan zat achterin, zijn knie wiebelde onrustig.
Mijn knokkels voelden wit aan op het stuur.
Toen we voor het huis aankwamen, had ik het gevoel dat ik in een ander leven was beland.
Het was een charmant huis. Een knus plekje met een wit hek en een warm verandalicht dat in de schemering scheen.

De buitenkant van een huis | Bron: Midjourney
Thomas had hier zijn hele leven opgebouwd.
Ik zette de motor af. Mijn ademhaling was traag en regelmatig, maar van binnen was ik een orkaan.
Sophie aarzelde.
« Weet je het zeker? »
Ik stapte uit de auto.
« Oh, absoluut, » zei ik.

Een peinzende vrouw zit in een auto | Bron: Midjourney
Met elke stap richting de deur stabiliseerde mijn hartslag. Woede verdreef de schok, waardoor alleen een ijzige vastberadenheid overbleef. Ik drukte op de deurbel.
Voetstappen.
Toen ging de deur open.
Als je wilt doorgaan, klik op de knop onder de advertentie ⤵️
Thomas stond daar, net uit de douche, met een handdoek om zijn nek. Hij glimlachte. Hij glimlachte echt.
Totdat hij besefte dat ik het was.
Alle kleur verdween uit zijn gezicht.
« Laura, » bracht hij uit.
Ik sloeg mijn armen over elkaar.
« Dus, wat voor soort zakenreis had je deze keer, Thomas? »
Zijn kaken klemden zich op elkaar.
“Ik… ik kan het uitleggen.”
« Perfect, » zei ik soepel, terwijl ik een stap naar binnen deed. « Ik hoopte al dat je dat zou zeggen. Want Ryan besloot me aan zijn vriendin voor te stellen. En toen we elkaar voor het eerst ontmoetten, noemde ze jou. Dus ik hoop dat je een verklaring paraat hebt. »
Sophie en Ryan stonden ongemakkelijk achter me. Sophie zag eruit alsof ze weer wilde huilen. Ryan zag eruit alsof hij Thomas wilde slaan.
Een vrouw stond op een veranda met haar handen in haar zakken | Bron: Midjourney
Een vrouw staat op een veranda met haar handen in haar zakken | Bron: Midjourney
En toen klonk er vanuit de gang een stem die riep.
« Thomas? Wie is er aan de deur? Is Soph daar? »
Er verscheen een vrouw – ergens in de veertig, aantrekkelijk, verward en zwanger.
Sophie verstijfde achter mij.
« Mam, » fluisterde ze.
Zijn moeder keek van de ene naar de andere kant, haar verwarring veranderde in bezorgdheid.
Toen keek ze naar Thomas.
« Schat, wat is er aan de hand? Wie is daar? »
Thomas sloot zijn ogen, alsof hij het alleen wel kon.
Ik draaide mij naar de vrouw om en glimlachte.

Een vrouw staat onder een veranda | Bron: Midjourney
« Hallo, » zei ik. « Ik ben Laura. Thomas’ vrouw. Ryans moeder. »
Haar gezicht betrok en ze greep naar haar maag.
Ze haalde schor adem en deed trillend een stap achteruit.
Nee. Nee. Nee! Dat kan niet. Thomas zei dat hij nooit getrouwd is geweest! Dat werk was zijn hele leven te belangrijk. Maar hij wilde geen vrijgezel zijn die alleen met zijn werk getrouwd was…

Een radeloze vrouw | Bron: Midjourney
« Single? » herhaalde ik. « Ja, ik weet zeker dat hij zich best goed kan voordoen als single. Of is hij helemaal weg van jou? »
Er kwamen tranen in haar ogen.
“Oh mijn God,” zei ze.
En zo stortte Thomas’ hele wereld in.
Sophie sprak als eerste, haar stem trilde van verraad.

Een boze jonge vrouw staat buiten | Bron: Midjourney
Je beloofde mijn moeder een toekomst. Je zei dat je met haar zou trouwen. En dat je er altijd voor ons en de baby zou zijn! En al die tijd… heb je gelogen?
Thomas negeerde haar en draaide zich naar mij om.
« Laura, alsjeblieft. Ik heb nooit gewild… »
Ik stak mijn hand op.
« Je hebt geen recht van spreken. »
Ik draaide me om naar Ryan, die zijn vuisten gebald had en over zijn hele lichaam trilde.
Ik werd meteen milder.
“Schatje,” fluisterde ik.
Zijn borstkas ging snel op en neer. Toen keek hij naar zijn vader, de man die hij het grootste deel van zijn leven had aanbeden.
En zijn stem, gebroken en rauw, sneed door de stilte.
