De miljonair-vrijgezel, die net een DODELIJKE diagnose had gekregen, dwaalde door de straten. Hij zag een hongerige dakloze vrouw met een kind en nam hen mee naar huis. De volgende ochtend, toen hij in de kamer keek, VERSTARDE hij van wat hij zag
Het verhaal begint met Gleb, een man van middelbare leeftijd, een succesvolle zakenman, die net de kliniek heeft verlaten na het ontvangen van een dodelijke diagnose. Hij stopt op de trappen voor de ingang, aarzelend om de volgende stap te zetten, en kijkt om zich heen. Het weer is vreselijk, zelfs voor de late herfst: het loodgrijze hemel is bedekt met zware wolken die op het punt staan de toppen van de kale bomen te raken. Hun zwarte takken steken uit als verbrande lucifers, wat de levenloze sfeer van het landschap benadrukt. De sneeuw van gisteren, de eerste van het jaar, die gisteren nog zo verblindend wit en nat was, vol belofte, is vandaag veranderd in een modderige brij onder de voeten van voorbijgangers.
Mensen lopen een beetje gebogen, alsof ze proberen kleiner en onopvallender te worden. Hun blikken zijn naar beneden gericht: iedereen probeert de verraderlijke plassen en bevroren klonten vieze sneeuw te vermijden. Niemand wil uitglijden, zijn voeten in het ijskoude water dompelen of, erger nog, midden op straat vallen. De hele stad is in depressieve grijstinten geschilderd, zoals op oude foto’s: kleurloos, vies, somber. Maar paradoxaal genoeg kijkt Gleb naar de langzaam bewegende massa van voorbijgangers met stille jaloezie. Hij is jaloers op hun recht om te klagen over de modder, hun doorweekte schoenen, zelfs hun slechte humeur, dat zal verdwijnen zodra de zon weer tevoorschijn komt. Zij hebben hun hele leven nog voor zich, met alle vreugdes en verdriet, de op- en neergangen. In tegenstelling tot hem. In zijn rechterjaszak ligt zijn vonnis, als een zware steen.
Zijn medisch dossier, vol gekleurde pagina’s met testresultaten, specialistische beoordelingen, en op de laatste pagina – de diagnose, geschreven in grote letters door de arts. De diagnose die in één klap zijn hele leven, al zijn plannen, alle hoop, doorstreept, als een dikke zwarte lijn door de pagina van zijn agenda.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
