De man vertrok naar een jongere vrouw en liet zijn echtgenote achter met enorme schulden. Een jaar later zag hij haar achter het stuur van een auto die evenveel waard was als zijn hele bedrijf.
— Ik zou je de sleutels laten, maar dat heeft geen zin.
Jelena hief langzaam haar hoofd op. Andrej stond in de deuropening, een sporttas in zijn hand. Geen koffer.
Alsof hij naar de training ging, en niet wegging uit het gezin na tien jaar huwelijk, dat zij in elk geval als stabiel beschouwde.
— Wat bedoel je met: geen zin? — haar stem was kalm, zonder één enkele trilling. Vanbinnen trok alles samen tot een ijzige knoop, maar ze zou hem haar pijn niet laten zien. Hem niet.
— Precies dat. Het appartement gaat weg om de schulden te dekken, Len. Onze gezamenlijke schulden.
Hij zei het zo achteloos, alsof hij meldde dat het brood op was. Alsof dit niet hun huis was, waar elke kop en elk boek samen waren uitgekozen.
— Welke gezamenlijke schulden, Andrej? Jouw ‘geniale’ idee met die cryptoboerderij — dat zijn geen gezamenlijke schulden. Ik heb je gesmeekt er niet aan te beginnen. Ik liet je berekeningen zien, zei je dat het een luchtbel was.
— En wie steunde mij? Wie zei dat ik een genie was toen het eerste geld binnenkwam? — hij grijnsde, en die grijns was erger dan een klap in het gezicht.
— We zijn samen naar de Malediven gevlogen van dat geld. Dus de schulden zijn ook van ons samen. Alles eerlijk verdeeld.
Hij gooide een dikke map op de keukentafel. De papieren waaierden over het tafelblad en bedekten de servethouder die ze op hun huwelijksreis hadden gekocht.
— Hier zitten alle documenten in. Leningen, hypotheken. De advocaten zeiden dat je een week hebt om je spullen weg te halen. Daarna komen de deurwaarders.
Jelena keek naar hem, zonder tranen of smeekbeden. Alleen zware, geconcentreerde minachting.
— Een week? Je geeft me een week?
— Ik geef je vrijheid, — hij streek zijn dure overhemd glad, dat ze hem voor zijn vorige verjaardag had gegeven.
— Ik heb iemand anders ontmoet. Met haar kan ik ademhalen, begrijp je? En met jou… stikte ik. Altijd jouw projecten, plannen, berekeningen. Saai, Len.
Hij zei er niet bij dat zijn nieuwe ‘vrijheid’ tweeëntwintig was en de dochter van de investeerder die hij zo graag wilde imponeren. Niet dat zijn bedrijf op instorten stond en dit huwelijk zijn laatste kans was om boven water te blijven.
— Duidelijk, — zei ze enkel, terwijl ze de papieren naar de rand van de tafel schoof. — En nu wegwezen.
— Zo eenvoudig? Geen hysterie? — Andrej was zelfs een beetje teleurgesteld. Hij had zich voorbereid op tranen, op verwijten. Hij had haar zwakte nodig om zijn gemeenheid te rechtvaardigen.
— Hysterie is een luxe. En die kan ik me nu niet meer veroorloven, — Jelena keek hem recht in de ogen. — Ga weg. En waag het nooit meer in mijn leven te verschijnen. Nooit.
Hij haalde zijn schouders op, draaide zich om en vertrok. De deur sloeg met een droge klik dicht.
Jelena bleef alleen achter, midden in de keuken, volgestouwd met documenten over haar totale faillissement. Ze liep naar het raam en keek naar beneden. Andrej stapte in een taxi en reed weg. Ze pakte haar telefoon en belde haar broer.
— Pash, hallo. Ik heb je hulp nodig. Nee, ik zit niet in de problemen. Ik sta aan het begin.
Pavel arriveerde veertig minuten later. Hij ging zwijgend aan tafel zitten en verdiepte zich in de documenten.
— Hij heeft alles zorgvuldig bedacht, — zei Pavel uiteindelijk. Zijn gezicht was strak. — De helft van de leningen staat op jouw naam, bij de rest ben je borg. Juridisch gezien zijn jullie samen ten onder gegaan.
— Ik vertrouwde hem.
— Vertrouwen is geen vrijbrief voor domheid, zus, — kapte hij haar af, maar verzachtte meteen zijn toon. — Goed, genoeg daarover. Wat bedoel je met ‘begin’?
In plaats van te antwoorden haalde Jelena haar laptop tevoorschijn. Op het scherm verscheen een gedetailleerde presentatie.
— ‘Groene Horizon’, — las Pavel. — Innovatieve systemen voor verticale landbouwproductie. Dit is toch…
— Precies datgene waar ik ’s nachts aan werkte, terwijl Andrej ‘de wereld veroverde’, — viel Jelena hem in de rede.
— Hij noemde het mijn ‘moestuin op de vensterbank’. Maar in die tijd heb ik twee patenten gekregen op de technologie en software ontwikkeld die het energieverbruik met 30% vermindert.
Ik heb alles, behalve het startkapitaal.
Pavel bladerde zwijgend door de slides. Hij zag niet alleen een idee, maar een volledig uitgewerkt, tot in detail doorgerekend businessplan.
— Waarom heb je gezwegen?
— Wanneer had ik het moeten zeggen? Voor hem was elke gedachte van mij een directe bedreiging voor zijn genialiteit.
Pavel klapte de laptop dicht.
— Ik zal je geld geven. Maar niet als lening. Ik stap in als partner. Dertig procent. En het eerste wat je doet: de beste advocaat inhuren. Ik geef je de contacten. Met Andrej communiceer je alleen nog via hem. Begrepen?
— Begrepen.
Drie dagen later zat Jelena al in een piepklein gehuurd kantoor. De advocaat startte de procedure voor persoonlijk faillissement om haar toekomstige bezittingen te beschermen. Toen ging de telefoon. Het was Andrej.
Jelena verbrak het gesprek. Een minuut later kwam er een bericht: ‘Len, doe niet zo dom. We moeten nog een paar papieren ondertekenen.’
Ze stuurde het bericht door naar haar advocaat.
Het antwoord kwam vrijwel onmiddellijk: ‘Hij probeert u nog een lening aan te smeren. Geen enkele handtekening zonder mijn aanwezigheid.’
Jelena blokkeerde Andrej’s nummer. ’s Avonds, terwijl ze dozen uitpakte, stuitte ze op hun trouwalbum.
Ze sloeg de eerste pagina open. Twee gelukkige gezichten.
Maar het bleek dat hij slechts in de spiegel keek, waarin haar middelen weerspiegeld werden. Zonder spijt gooide ze het album in de vuilniszak.
Er gingen acht maanden voorbij.
Het kleine kantoor veranderde in een zoemende bijenkorf. Jelena’s unieke technologie, waarmee zeldzame soorten groen met constant hoge kwaliteit midden in de stad konden worden geteeld, bleek een goudmijn.
Restauranthouders, moe van logistieke problemen en onbetrouwbare leveringen, stonden in de rij. Groene Horizon sloot contracten met drie ketens van premiumrestaurants.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
