Anna veegde haar tranen weg. Ze zou zich nooit meer laten misleiden.
’s Avonds kwam Aleksej in een uitstekend humeur thuis. Hij floot een vrolijk deuntje terwijl hij zijn jas in de hal uittrok.
— Anja, zonnetje, ik ben thuis! — riep hij vanuit de gang. — Nou, ben je gaan kijken naar het buitenhuisje voor mama?
Anna legde zwijgend een map met documenten op de keukentafel. Bovenop lag het verzoek tot echtscheiding.
— Wat is dit? — Aleksej greep het papier en vloog met zijn ogen over de regels. Het gezicht van haar man werd lijkbleek…
— Datgene wat jij en je moeder verdiend hebben, — antwoordde Anna kalm.
— Waar héb je het over? — Aleksej probeerde een verbaasde blik op te zetten. — Is dit soms een misplaatste grap?
Anna keek haar man kil aan. Deze man had zojuist haar beroving beraamd. En nu speelde hij de rol van onschuldige slachtoffer.
Ze herinnerde hem eraan:
— Je bent vergeten het gesprek vanmiddag te beëindigen. Ik heb jullie hele conversatie met je moedertje gehoord.
Aleksej schoot overeind. In zijn ogen flitste paniek, maar hij herstelde zich snel.
— Luister, je hebt het gewoon verkeerd begrepen, — begon hij, terwijl hij dichter naar de tafel liep. — Mama en ik zaten gewoon te kletsen, wat te fantaseren.
— Fantaseren over hoe je me kon dwingen mijn bezit over te schrijven? — Anna stond op van tafel. — Over valse documenten? Over een verzonnen ziekte?
— Anja, liefste, kalmeer, — Aleksej stak zijn handen naar haar uit. — We zijn toch een gezin, geloof je echt in zulke onzin?
Anna deed een stap achteruit. Deze man probeerde haar nog steeds te bedriegen, terwijl hij haar recht in de ogen keek.
— Pak je spullen en vertrek, — zei Anna koel. — Het appartement is van mij, gekocht vóór het huwelijk. Jij hoort hier niet meer thuis.
— Je kunt me er niet uitzetten! — riep Aleksej verontwaardigd. — Ik ben je man!
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
