Tegen de avond kondigde Svetlana onverwachts aan dat ze dringend naar het centrum van de stad moest voor een belangrijke zaak.
— Jullie proberen het hier maar zonder mij niet te saai te maken, knipoogde ze vrolijk, pakte haar tas en verdween snel het huis uit, Anna en Dmitri alleen achterlatend in de stilte van de woonkamer.
Een paar seconden hing er een gespannen stilte in de kamer. Anna besefte plots met volle scherpte dat ze alleen waren in dit grote, lege huis, en dat besef was tegelijk opwindend en beangstigend. Dmitri, alsof hij haar innerlijke spanning voelde, stelde zachtjes voor om verse thee te zetten.
Ze namen plaats in de keuken en het gesprek gleed als vanzelf langzaam over in een persoonlijkere, diepere sfeer. Hij begon haar te vragen naar haar leven, naar oude dromen, naar wat ze werkelijk van haar toekomst verlangde. En Anna begon — zonder het te verwachten — zich open te stellen.
Ze vertelde hoe moe ze was van de dagelijkse sleur, hoe ze zich soms opgesloten voelde in een onzichtbare kooi, hoe ze nog altijd droomde om op een dag gewoon een rugzak te pakken en weg te gaan, naar een onbekende bestemming, naar een plek waar niemand haar kende of op haar wachtte.
Dmitri luisterde heel aandachtig naar haar, zonder haar te onderbreken of zich te haasten met commentaar. En toen, na een korte pauze, zei hij:
— Weet je, Anna, ons leven is eigenlijk veel te kort en vergankelijk om onszelf constant dingen te ontzeggen die ons écht gelukkig kunnen maken.
Ze hief haar ogen naar hem op, en precies op dat moment kantelde er iets in haar binnenste. Misschien was het zijn diepe, doordringende blik, of de woorden die hij uitsprak, of gewoon de jarenlang opgestapelde vermoeidheid van haar eigen leven.
Maar plotseling besefte ze met enorme kracht dat ze dichter bij deze onbekende man wilde zijn. Dat ze zich weer levend wilde voelen — zoals op die ene foto.
Toen hij zich naar haar toe boog, week ze niet terug. Zijn lippen waren verrassend warm, en de kus zelf voelde alsof de hele wereld om hen heen voor één kort ogenblik volledig stilviel.
Anna sloot haar ogen en liet zich volledig meevoeren door dit nieuwe, opwindende gevoel. Maar al na een paar seconden deinsde ze abrupt terug, alsof ze met kracht teruggeslingerd werd naar de ruwe werkelijkheid.
— Ik kan dit niet doen, fluisterde ze terwijl ze van haar stoel opstond. — Ik heb een man, een gezin.
Dmitri knikte alleen rustig, zonder een poging te doen haar tegen te houden of haar van iets te overtuigen.
— Ik begrijp je gevoel heel goed, zei hij. — Maar onthoud altijd: je weet precies waar je me kunt vinden, mocht je van gedachten veranderen.
Anna verliet snel de keuken, terwijl haar hart wild in haar borst bonsde. Ze sloot zich op in de logeerkamer en bleef daar helemaal alleen tot Svetlana terugkeerde, terwijl ze probeerde orde te scheppen in de chaos van haar gevoelens en emoties. Ze schaamde zich en voelde zich schuldig om haar zwakte, maar tegelijkertijd kon ze niet ontkennen dat die korte kus iets in haar ziel had wakker gemaakt — iets lang vergeten, begraven onder de dagelijkse sleur.
Toen Svetlana thuiskwam, merkte ze vrijwel meteen haar vreemde, opgewonden toestand op.
— Is er iets gebeurd? vroeg ze met gemaakte onschuld, maar in haar ogen flitste een snelle, veelzeggende vonk — alsof ze alles al lang doorhad.
Anna, niet langer in staat alles in zichzelf op te kroppen, vertelde haar vriendin alles wat er was gebeurd. Svetlana luisterde zwijgend, zonder haar te onderbreken, en barstte toen ineens uit in haar heldere, aanstekelijke lach.
— Ach God, Anja, maar dát is het leven zelf! Denk je nou echt dat jouw Viktor tijdens al die vistrips alleen maar met hengels bezig is?
Anna verstijfde, terwijl ze voelde hoe het ijskoud werd vanbinnen.
— Wat bedoel je daarmee?
Svetlana haalde alleen veelbetekenend haar schouders op, maar haar gezichtsuitdrukking sprak boekdelen.
— Ach, niets bijzonders. Alleen maar dit… probeer gewoon voluit te leven, vriendin. Je bent nog jong, aantrekkelijk. Waarom jezelf dan vrijwillig levend begraven?
Deze woorden bleven als scherpe splinters in Anna’s gedachten steken. Ze keerde de volgende dag terug naar huis, maar voelde zich niet meer dezelfde vrouw die een paar dagen eerder naar Svetlana was vertrokken.
Viktor kwam al snel terug van zijn vistrip — moe maar tevreden, met een goede vangst en volop nieuwe verhalen — maar Anna, terwijl ze naar hem keek, zag bijna een vreemde voor zich. Ze kon de opdringerige gedachten aan Dmitri niet kwijtraken — aan zijn woorden, aan hoe hij haar weer had laten voelen dat ze gewenst en waardevol was.
Na een week van innerlijke strijd vond ze uiteindelijk zijn contactgegevens terug in Svetlana’s telefoon. Ze stuurde een kort maar krachtig bericht: “Ik wil je opnieuw zien.” En vanaf dat moment begon haar vertrouwde, zorgvuldig opgebouwde leven langzaam maar onvermijdelijk in te storten als een kaartenhuis.
Dmitri antwoordde bijna meteen op haar bericht. Ze spraken af elkaar te ontmoeten in een klein, gezellig café aan de rand van de stad, waar ze nauwelijks door bekenden of buren herkend konden worden. Hun gesprekken, die eerst nog onschuldig leken, groeiden al snel uit tot iets veel groters — diep en hartstochtelijk.
Anna kon niet meer stoppen — ze was als iemand in een koorts, die steeds nieuwe en nieuwe excuses bedacht voor hun volgende ontmoetingen. Ze loog tegen Viktor, zei dat ze naar Svetlana ging, dat ze langer moest werken vanwege een spoedproject, dat ze haar vriendin hielp met een zware verhuizing.
In werkelijkheid dook ze hals over kop onder in Dmitri’s armen, in zijn meeslepende verhalen, in zijn felle en onbekende wereld waarin geen plaats was voor saaie routine en vervelende verplichtingen.
Maar zoals bekend blijft geen enkel geheim eeuwig verborgen. Op een avond, toen Anna veel later dan normaal thuiskwam, wachtte Viktor haar op in de woonkamer, zittend in zijn stoel.
Zijn gezicht was streng en donker, en op tafel vóór hem lag haar mobiele telefoon, die ze die ochtend per ongeluk thuis had laten liggen. Het scherm was nog actief — en daarop lichtte een nieuw, zojuist binnengekomen bericht van Dmitri fel op.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
