En uiteindelijk, toen de kat er niet meer uitzag zoals zichzelf, veel was afgevallen en urenlang onbeweeglijk zat, kwam Aleksandr Stepanovitsj uit het nabijgelegen dorp hem halen – een voormalige landbouwingenieur. Vroeger zaten hij en Ivanytsj naast elkaar in de schoolbank en herinnerden ze dat graag. Hij zette Gavrik, die zich niet eens meer kon verzetten, in een gewone tas en nam hem mee.
Lange tijd zag niemand van de buren de kat.
Later hoorden ze dat Aleksandr Stepanovitsj Gavrik naar het regionale ziekenhuis bracht, naar Ivanytsj. Ivanytsj kon niet lopen, dus moest de kat in de tas direct naar de kamer worden gebracht, zodat niemand het merkte.
Ivanytsj was ontroerd, huilde en vertelde Gavrik dat hij naar de nieuwe eigenaar moest luisteren totdat hij terugkwam. Bezoekers werden snel weggestuurd – geen katten toegestaan, alsof ze geen mensen waren!
En vanaf dat moment kwam Gavrik, die zijn oude vorm had teruggekregen, elke dag op hetzelfde tijdstip naar zijn huis – wanneer de bus uit het regionale centrum aankwam.
Er ging veel tijd voorbij. Er ging iets mis in het ziekenhuis van Ivanytsj – een nieuwe operatie werd gepland. De buren zuchtten – zou alles goed komen?
Immers – leeftijd! Maar met Gavrik kon je de klok gelijk zetten! Precies op tijd – aan de wachtpost! Als hij terugkomt, dan komt Ivanytsj terug. Hij kan niet anders!
Op de dag van de operatie konden de buren hun ogen niet geloven – Gavrik liep onrustig heen en weer van de weg naar het huis, lag niet neer en wachtte niet zoals altijd. Toen strekte hij zich uit op zijn eigen veranda en viel in slaap… Sommigen dachten dat het een slecht voorteken was… Hij ging die dag en de volgende ook niet naar zijn tijdelijke eigenaar. Hij lag er gewoon – en bewoog niet! Ze gaven hem melk en brachten eten.
Hij keek met zo’n blik dat het woord ‘verlangen’ niets betekent, en bleef liggen.
En toen gebeurde het volgende. Aleksandr Stepanovitsj vertelde de buren dat Ivanytsj ontslagen was, dat er een speciale wagen was besteld en dat hij elk moment zou komen! Gavrik werd alert. Iedereen die kon, ging naar buiten om de kat te zien! Hoe zouden ze elkaar ontmoeten? Jammer dat niemand die scène filmde! Miljoenen views gegarandeerd!
Ivanytsj was nog niet uit de auto gestapt, de automatische deuren begonnen net te openen, en Gavrik was er al tussengedoken.
En daar kwam Ivanytsj met de kat stevig om zijn nek heen, die zich gewoon tegen zijn wang drukte en… huilde! De kat huilde! En de buren sloten zich bij hem aan. Ze hadden veel gezien in hun leven, maar hier schreeuwden ze allemaal het uit van verdriet!
Weet je, in die momenten zag niemand in de kat – een kat.
Ze zagen – een mens…
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
