De hond werd diep het bos in gebracht en aan een boom vastgebonden achtergelaten, in de hoop er voorgoed van af te zijn

De hond werd diep het bos in gebracht en aan een boom vastgebonden achtergelaten, in de hoop er voorgoed van af te zijn

Toen mijn schoonmoeder hoorde dat we een kind hadden geadopteerd, besloot ze mij uit het testament van mijn man te schrappen.

Ze was nooit bijzonder vriendelijk tegen mij, maar toen ze ontdekte dat we geen biologisch kind kregen, maar een jongetje hadden geadopteerd, verloor ze compleet haar zelfbeheersing. Ze beschuldigde me ervan haar een “echt” kleinkind te hebben ontnomen en zei dat ik geen enkel recht had op het familievermogen. Ze deed alles om haar zoon tegen mij op te zetten.

Mijn man had me altijd gesteund en hield van ons gezin, maar zijn moeder bleef druk op hem uitoefenen. Op een avond, toen hij thuiskwam, zei hij dat hij zijn testament ging veranderen: alles zou naar zijn moeder gaan, “want zij is tenminste van hetzelfde bloed”.

Ik kon mijn oren niet geloven. Jarenlang had ik hem in alles gesteund, we hadden samen een leven opgebouwd — en nu telde ik opeens niet meer mee? Ons kind, dat we samen hadden gekozen en liefhadden, zou nu ineens een buitenstaander zijn?

Maar ik gaf niet op. Ik begon te vechten voor mijn rechten en voor de toekomst van mijn zoon. Want liefde draait niet om bloedbanden, maar om de momenten die we samen beleven, de zorg en het offer dat we elkaar geven.