— Leest u gedachten?
Sergej haalde zijn schouders op.
— Wat valt er te lezen? U probeert telkens te ontsnappen zodra ik in de buurt ben.
— Is het zo duidelijk? — vroeg ze verrast.
— En of. We zijn allebei volwassen en vrij. Laten we niet ontkennen dat er iets tussen ons is.
Marina zuchtte diep.
— Ik ben zulke gesprekken ontwend.
— Maar het leven gaat door, — zei Sergej zacht.
— Goed dan, ik ga met u naar de film. Maar ik heb nauwelijks tijd.
— Dat merk ik. U werkt voortdurend, zonder pauze, — zei Sergej hoofdschuddend.
— Dat moet wel. Mijn man liet me niet bepaald met goede herinneringen achter, — glimlachte Marina bitter.
Sergej knikte begrijpend.
— Dat kan gebeuren. Als u wilt, vertelt u het me ooit zelf.
En plotseling voelde Marina een enorme drang om haar hart te luchten. Ze vertelde alles in detail, en Sergej luisterde zonder haar te onderbreken.
— Daarom moet u goed nadenken voor u een vrouw met zo’n ‘rugzak’ meeneemt naar de film, — zei ze met een zucht.
— Dat is onzin. Er is altijd een uitweg, zelfs in de moeilijkste situaties, — antwoordde Sergej vastberaden.
— Misschien heeft u gelijk. Ik denk te veel aan het verleden. Ik had een beste vriendin, maar na mijn huwelijk kregen we ruzie. Ze bleek ook verliefd op mijn man. Soms denk ik: wat als alles anders was gelopen? — zei Marina nadenkend.
— Maar het heeft geen zin om te piekeren over wat je niet kunt veranderen. Heb je haar nooit meer gesproken?
— Geen idee waar ze is. Ze vertrok vlak na mijn bruiloft, en dat is al zo lang geleden… — antwoordde Marina.
Sergej keek naar de ziekenhuispoort.
— Het is vandaag wel erg rustig. Dat is ongewoon. Er komt vast nog werk aan.
Marina stond op en liep het ziekenhuis binnen. Een paar minuten later kwam een verpleegkundige naar haar toe.
— Marina Nikolaevna, u wordt dringend in de operatiekamer gevraagd!
In de operatiezaal bekeek Marina eerst de analyses zonder naar de patiënt te kijken.
— Hoe voelt u zich? — vroeg ze terwijl ze haar blik ophief.
Op de brancard lag haar man, Kostja, die ze voor dood had gehouden. Hij keek haar angstig aan en draaide snel zijn hoofd weg.
“Dit kan gewoon niet… — schoot het door haar hoofd. — Maar hij is toch gestorven…”
De bloeddruk van de patiënt daalde razendsnel en het bloedverlies was zo ernstig dat elke minuut telde. Marina herpakte zich, concentreerde zich volledig en begon met de operatie. Elke handeling was zorgvuldig, elke beweging nauwkeurig. Toen het eindelijk voorbij was, twijfelde ze geen moment meer: het was Kostja — ook al stond er een andere naam in de documenten. Hoe had zo’n afschuwelijke vergissing kunnen gebeuren?
Toen ze de operatiekamer verliet, botste ze op een vrouw wiens vraag haar wenkbrauwen deed opschieten van verbazing:
— Hoe gaat het met hem? Hoe voelt mijn man zich?
Marina herkende haar meteen. Lena. Diezelfde vriendin met wie ze ooit onafscheidelijk was, tot het leven hen uiteen dreef.
— Lena? — fluisterde Marina, haar verbazing nauwelijks onderdrukkend.
— Marina? Ik had geen idee dat jij hier werkt… — Lena deed een stapje achteruit, alsof ze haar blik niet durfde te kruisen.
Ze zuchtte diep, alsof ze moed verzamelde om te spreken:
— Was jij het… die hem geopereerd heeft?
— Het is toch Kostja, of niet? Ik… ik snap er helemaal niets van…
— Och Marina, het is allemaal zo gelopen… We bedoelden het goed, maar zoals altijd liep het mis. We moeten praten.
— Ja, dat zou ik inderdaad heel graag willen! — Marina’s stem trilde, ze had moeite haar emoties in bedwang te houden.
Op dat moment kwam Sergej Andrejevitsj de kamer binnen:
— Gaat alles goed? Vinden jullie het goed als ik blijf? Jullie kunnen waarschijnlijk wat steun gebruiken…
Lena keek naar hem en knikte. Ze gingen zitten in een klein, rustig kamertje bij de beveiliging.
— Nou, vertel op, — zei Marina streng, zonder haar ogen van Lena af te wenden.
Zoals bleek, was Lena na jaren afwezigheid teruggekeerd naar de stad en had ze Kostja bij toeval ontmoet. De oude gevoelens laaiden weer op, en al snel smeedden ze een gewaagd plan: een grote lening afsluiten en verdwijnen om te ontkomen aan schulden en alimentatieverplichtingen.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
