ADVERTENTIE

“De datsja, waarin ze haar ziel had gestoken, veranderde in een doorloopplaats, totdat het moment kwam om de profiteurs met hun zakken de kou in te sturen.”

ADVERTENTIE
ADVERTENTIE

 

Toen Valentin met zijn schoonmoeder, vrouw en drie kinderen op de datsja verbleef, werd Larisa plotseling naar haar werk geroepen. Ze moest de tuin sproeien laten vallen en naar de stad rijden. Terwijl ze de auto startte, vroeg ze:

— Val, wil je over een kwartier de slang even naar het volgende bed verleggen? Het is snikheet, de tomaten moeten echt water krijgen.
Er zijn maar zes bedden, kijk elke twintig minuten even. Als je ziet dat het bed nat is van begin tot eind, verleg de slang dan naar de volgende.

Valentin, liggend op een ligstoel onder de appelboom, knikte zwijgend. Larisa vertrok gerustgesteld.

Ze kwam pas ’s avonds terug, verkleedde zich, nam een douche en ging naar de tuin. Wat ze daar zag, deed haar bijna huilen – haar nette tomatenplantjes lagen plat op de grond. Valentin had de slang niet verlegd en de bedden waren weggespoeld.

— Valja, ik had je toch gevraagd! – Larisa stormde op haar broer af. – Was het nu zo moeilijk? De planten gaan waarschijnlijk dood. Hoe kún je zoiets doen?!

— Vergeten, – sloeg Valentin zichzelf tegen het voorhoofd. – Ik dommelde weg in de schaduw, Lara. Net een halfuur geleden maakte Oksanka me wakker. Ach kom, het zijn maar tomaten! Je koopt er wel op de markt. Geen ramp. Rij jij me even naar de winkel? Ik wil vlees halen voor de barbecue!

Larisa trok zich terug in haar kamer; ze wilde haar broer niet zien. Toen het lawaaierige gezin in de keuken aan tafel ging, kwam de eigenaresse naar buiten en zei luid:

— Vertrek!

— Hoezo dat? – verbaasde Oksana zich. – Lariska, waarom ben je zo boos?

— Ik wil hier niemand meer zien! Jullie leven op mijn kosten, hebben nog nooit je bed opgemaakt, en toen ik jullie vroeg om op de tuin te letten, hadden jullie daar geen tijd voor!
Ik wil geen ruzie maken, pak jullie spullen en ga. Dit is mijn datsja! Willen jullie rusten – koop dan je eigen plek!

Valentin vertrok onder luid protest en Larisa hoorde heel wat nare woorden van haar broer:

— Kijk eens aan, de grootgrondbezitster! Dus onze band is blijkbaar niet meer waard dan een paar kilo tomaten?
Nou goed, Larka, je hebt je keuze gemaakt. Beschouw dat je geen broer meer hebt!

Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !

ADVERTENTIE
ADVERTENTIE