Marina lachte en zei toen plots:
“Ik ben blij dat zij dood is, anders had ik hem nooit helemaal voor mezelf gehad.”
Er viel een ijzige stilte. De kinderen verstijfden. Lisa stond op en rende naar buiten. Sasha bleef zitten, wachtend op de reactie van zijn vader. De man zelf was met stomheid geslagen.
De dagen daarna bleef het stil. Lisa vermeed elk contact, vooral met Marina. De sfeer thuis werd ijzig.
Hij ging in gesprek met Sasha. Die was eerlijk: hij wilde niet dat iemand die zulke dingen over zijn moeder zegt, een plek in hun leven zou hebben. Die woorden raakten hem diep. Hij begon te twijfelen: kon hij echt een toekomst opbouwen met iemand die zoiets kon zeggen?
Uiteindelijk nam hij een besluit: de bruiloft zou niet doorgaan. Want zwijgen zou een verkeerd signaal geven aan zijn kinderen.
In een eerste update vertelde hij hoe hij wachtte tot Marina naar haar werk vertrok. Toen belde hij Sasha. Die kwam meteen. Lisa kwam erbij zitten, en hun vader zei openlijk: de bruiloft gaat niet door. Hij verontschuldigde zich dat hij niet direct had gereageerd.
Lisa biechtte op dat ze al langer het gevoel had dat Marina hen van hun vader probeerde te vervreemden: ze moedigde Sasha aan om uit huis te gaan en spoorde Lisa aan om in een andere stad te gaan studeren, wat Lisa zelf niet wilde.
De vader besefte met pijn in zijn hart dat hij naïef was geweest. Hij beloofde zijn kinderen dat zij voortaan zijn prioriteit zouden zijn. Ze spraken lang en eerlijk met elkaar, met veel emoties — maar ook met opluchting.
Daarna besloot hij definitief met Marina te breken. Hij maakte zijn kinderen duidelijk dat de schuld volledig bij haar lag — en niet bij hen. Hoewel het vertrouwen nog niet volledig hersteld was, was hij bereid om het stap voor stap terug te winnen.
Hij wilde ook met zijn moeder praten — waarom had zij eigenlijk Katja ter sprake gebracht tijdens dat diner? Om Lisa te beschermen tegen mogelijke confrontaties stuurde hij haar tijdelijk naar haar oom.
Met steun van mensen op het forum nam hij het gesprek met Marina op. In eerste instantie bleef ze onverschillig. Pas toen hij zei dat het voorbij was, reageerde ze boos:
“Ik had nooit van plan om de rest van mijn leven voor andermans kinderen te zorgen!”
Dat was de druppel. Hij vroeg haar het huis te verlaten. Huilend vertrok ze naar een vriendin. Maar hij wist zeker: er is geen weg terug.
Zijn hart deed pijn, maar zijn focus lag nu volledig bij zijn kinderen. Hij verzekerde hen dat hun huis altijd een veilige haven zou blijven. Als Sasha ooit wilde terugkeren — de deur stond altijd open. Het einde met Marina deed pijn, maar hij wist nu zeker: familie komt op de eerste plaats.
Dankzij de steun van anderen voelde hij zich gesterkt. Stap voor stap zou hij werken aan het herstel van het vertrouwen en zijn band met zijn kinderen — met liefde en geduld.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
