Als zij er niet waren geweest, weet ik niet wat er van mij terecht zou zijn gekomen. Maar zo heb ik een opleiding afgerond en heb ik een goed leven gehad. Al zou ik vanuit het weeshuis ook een woning gekregen hebben.
Mijn biologische moeder had me als baby bij de poort van het weeshuis gelegd met alleen een kettinkje met een hanger op mijn dekentje.
— Ga je maar omkleden. Ik heb ook kleren voor jou gekocht. Dan zorgen we samen voor het kind en het huishouden. Dat badje moet goed schoongemaakt worden, en de buurvrouw laat je straks zien hoe je hem moet wassen. En we moeten zelf ook eten, want mama moet goed eten voor de melkproductie.
Toen Tanja in haar nieuwe kleding bij Konstantin Grigorjevitsj kwam zitten, zag hij het kettinkje om haar hals en vroeg of dat het kettinkje was dat haar moeder had achtergelaten.
Tanja antwoordde dat het inderdaad het kettinkje was. Ze haalde de hanger tevoorschijn. Op dat moment leek de grond onder de man te verdwijnen en als Tanja niet geweest was, was hij waarschijnlijk gevallen.
Toen hij weer bijkwam, vroeg hij of hij de hanger mocht bekijken. Hij nam hem in zijn handen en vroeg of ze hem ooit had geopend. Tanja zei dat er geen sluiting of opening zichtbaar was. Toen vertelde Konstantin Grigorjevitsj dat hij die hanger persoonlijk voor zijn zoon had besteld en dat hij op een speciale manier open kon. Hij liet het haar zien. De hanger opende zich in twee helften. Binnenin zat een klein plukje haar.
— Dit is het haar van mijn zoon, hij heeft het er zelf ingestopt. Betekent dat dan dat jij mijn kleindochter bent? En dat het lot ons niet voor niets heeft samengebracht!
— Laten we dan ook een test doen! Zodat u niet twijfelt of u mijn opa bent.
— Daar hoef ik niet eens over na te denken. Jij bent mijn kleindochter, dit is mijn achterkleinzoon, en dat is daarmee definitief. En je lijkt ook echt op mijn zoon, daarom herken ik iets in jouw trekken. Ik heb een foto van je moeder. Ik kan je je ouders laten zien!
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
