— “We dachten: als alles in huis toch gemeenschappelijk is, waarom zouden we deze prachtige jurken niet een tweede leven geven?” antwoordde Larisa met een glimlach terwijl ze met een glas champagne naar Irina toeliep. “Kom op, Irina Petrovna! Het is dankzij uw jurken dat er zo’n geweldige sfeer hangt!”
In eerste instantie stond Irina versteld en was ze van plan precies te zeggen wat ze van dit gedrag vond, maar langzaam — terwijl ze het oprechte plezier op de gezichten van de jonge vrouwen zag — begon haar hart te ontdooien.
Ze besefte dat haar strenge regels en behoefte om alles onder controle te houden de mensen van wie ze hield juist van haar vervreemdden.
Aangestoken door de sfeer besloot Irina mee te doen aan het feest. Ze liet zelfs een paar dansmoves zien die populair waren toen zij jong was.
De volgende ochtend na het retrofeest, toen het huis alweer tot rust was gekomen en de lucht gevuld was met die stille kalmte die volgt op een avond vol plezier, nodigde Irina Petrovna Larisa uit voor een kop ochtendthee. De sfeer was gespannen maar openhartig. Irina verbrak als eerste de stilte.
— “Laris, ik schaam me echt voor hoe ik me heb gedragen,” begon ze, terwijl ze onzeker haar kopje vasthield. “Ik begrijp nu dat mijn woorden en daden je hebben gekwetst. Ik… ik meen het oprecht als ik zeg dat het me spijt.”
Larisa voelde opluchting toen ze haar aanhoorde. Ze zag dat Irina Petrovna oprecht probeerde de situatie te herstellen.
— “Dank u voor uw woorden, Irina Petrovna,” antwoordde Larisa. “Ik waardeer uw eerlijkheid, en het is voor mij ook belangrijk dat we een manier vinden om samen te kunnen wonen.”
Irina knikte en ging verder:
— “Ik begrijp nu dat ik niet zo achteloos met jouw spullen… en jouw ruimte had mogen omgaan. We zijn allebei volwassen vrouwen, en ik denk dat we een aantal regels kunnen afspreken zodat we ons allebei prettig voelen.”
Larisa glimlachte, voelend dat Irina écht bereid was iets te veranderen. Ze brachten het volgende uur door met het bespreken van duidelijke grenzen — welke dingen gedeeld konden worden en welke persoonlijk moesten blijven.
Irina stemde ermee in dat Larisa haar eigen hoekje in het appartement zou hebben, waar niemand aan zou komen.
Ook besloten ze dat ze regelmatig tijd zouden uittrekken om met elkaar te praten — om misverstanden of irritaties meteen uit te spreken voordat ze zouden escaleren.
Daarnaast stelde Irina voor om wekelijks een gezamenlijke familiediner te houden, om hun band te versterken en het dagelijks leven met elkaar te delen.
— “Ik vind dat een geweldig idee,” zei Larisa, voelend hoe echt begrip tussen hen begon te groeien.
Toen ze daarna samen de kopjes opruimden, voegde Irina glimlachend toe:
— “En weet je… eigenlijk ben ik blij dat je dat feestje hebt georganiseerd. Het was… verfrissend. Soms is het goed om de jeugd te herinneren.”
Larisa lachte — en op dat moment voelde ze dat er eindelijk harmonie in huis heerste. Beide vrouwen hadden een manier gevonden om samen te leven — met respect én waardering voor elkaar — en hun nieuwe afspraken werden de basis voor hun toekomst samen.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
