— Dat was twintig jaar geleden, — zei Sasja somber. — En trouwens — griep.
— Onbelangrijk! — tilde de schoonmoeder haar kin op. — Het belangrijkste is zorg. En nu maak ik me als enige zorgen over alles! En jullie — met jullie appartement… Alsof jullie in een bunker opgesloten zitten!
Aljona stond zwijgend op en ging naar de keuken. Ze moest even op adem komen. Haar handen trilden. Iets rommelde onder haar ribben — niet om de muren of meubels. Maar omdat haar geliefde elk moment zou verraden. Niet voor een andere vrouw — maar voor zijn “echte” gezin, zoals hij het zag.
Daarna kwamen de “hintjes met verpakkingen”. De schoonmoeder kwam steeds vaker. Soms bracht ze een deken mee, een pan “voor het toekomstige appartement”, een kussen “voor alle zekerheid”.
— Aljona, heb je plek op de vliering? — vroeg ze op een keer. — Ik zou Nastja’s koffer daar kunnen laten. Anders moet ik het straks hierheen brengen.
— Hierheen — dat is waarheen? — vroeg Aljona, zonder op te kijken van de ui.
— Nou… — liet Nina Petrovna haar ogen zakken. — Is dat niet duidelijk?
Op dat moment sneed Aljona zich in haar vinger. Het bloed spatte op het snijplankje, als symbool — alles was al te ver gegaan.
— Geeft niets, ik maak het schoon, — zei ze, toen Sasja opsprong door het lawaai.
Hij probeerde haar te omhelzen, maar ze week terug. Zijn aanrakingen voelden ineens koud aan. Alsof er op een knop was gedrukt en alles vanbinnen uitgeschakeld werd.
— Mam, ik vroeg je om niet voor ons te beslissen, — zei hij die avond. — Aljona en ik moeten dit samen bespreken.
— Bespreek maar, bespreek maar, — snauwde de schoonmoeder. — Maar onthoud: Nastja is jouw familie. En die “vrouwen” komen en gaan.
Aljona hoorde dit vanuit de gang. Ze stond op blote voeten, met een handdoek om haar nek, en begreep plotseling: daar hangt het al lang in de lucht, nu uitgesproken.
Komen en gaan.
Mannen behoren bijna altijd toe aan hun moeders. Of zussen. Of het verleden. En vrouwen zijn slechts tijdelijke ongemakken. Een fase tussen “hij is nog van mij” en “hij is al van een ander”.
Die nacht sliep Aljona apart. Onder één dekbed met iemand die haar man leek te zijn, maar meer op een toevallige medereiziger in een derde klas wagon leek.
Ze viel pas tegen de ochtend in slaap. Ze droomde van een enorme koffer, die iemand met alle kracht probeerde haar appartement binnen te slepen. En zij kreeg de deur maar niet dicht.
De ochtend was verdacht rustig. Te rustig om waar te zijn.
Aljona werd wakker van de geur van croissants en stilte. Zo’n stilte waarin je de koelkast hoort ademen. Geen piep van de telefoon, geen kreten in de lijn, geen gedempte gesprekken achter de deur. Alsof iemand het geluid uit een film had gehaald, en alleen het beeld overbleef.
Ze strekte zich uit, geeuwde zalig, en hoorde door haar sluimer heen Sasja iets zeggen terwijl hij zijn sneakers aantrok — over de winkel of koffie, iets vluchtigs. Ze snorde er iets warms op terug, hoewel binnenin al iets kriebelde: alles te gladjes. En glad, zoals Aljona lang geleden had geleerd, gebeurt alleen vlak voor een aardbeving.
Tien minuten later — de bel. Niet één keer, maar drie keer achter elkaar, nerveus, alsof er iemand achter de deur stond die maar tot “drie” kan wachten.
Aljona, nog niet met haar hand in de mouw van haar badjas, strompelde naar de deur. En zag een tafereel dat ze in een droom uitgelachen zou hebben, maar in het echte leven verstard: Nina Petrovna, Nastja, twee koffers, een rugzak en een tas van “Pjatjjorotsjka”, bol van de boodschappen.
— Goedemorgen! — zong de schoonmoeder met de vreugde van iemand die eindelijk een vesting had ingenomen. — We zijn hier voor een zaak!
Aljona knipperde met haar ogen.
— Voor welke zaak, excuseer?
— Nastja verhuist! — verkondigde Nina Petrovna opgewekt. — Het is bijna 1 september. Ze moet zich vestigen.
— Waarheen verhuist ze?
— Hoezo waarheen? — spreidde de schoonmoeder haar armen. — Hierheen natuurlijk. Alles is al voorbereid: beddengoed, lamp, schriften…
— Wacht even, — drukte Aljona zich tegen het deurkozijn, alsof haar benen ineens van watten waren. — U wilt zeggen dat zij hier gaat wonen?
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
