Allison McDonald Ace behandelt dit onderwerp treffend in haar artikel voor Today’s Parent: “Ongeacht geslacht, gender of wat dan ook, het gaat om de aard van je relatie met hen. De kern van alles is de unieke band die je met je zoon deelt. De negatieve ervaring van iemand anders mag jouw eigen verhaal met je zonen niet bepalen of beïnvloeden.”
Een moeder en haar zoon (1
logo pinterest)
Een moeder en haar zoon. Bron: spm
Nostalgie naar een niet-bestaande dochter
Een vriendin, de moeder van een enige zoon, deelde onlangs haar gedachten met me. Soms droomt ze over hoe het leven zou zijn met een dochter. “Ik zou mijn zoon voor geen goud willen missen,” vertrouwt ze me toe, “Ik vind het heerlijk om zijn moeder te zijn. Maar soms voel ik een leegte, alsof ik mijn denkbeeldige dochter mis. Is dat vreemd?”
Eigenlijk is het een volkomen natuurlijk gevoel. Veel moeders van enige zoons die ik ken, uiten deze vluchtige gevoelens van nieuwsgierigheid over hoe het zou zijn om een dochter te hebben. Het is een zachte vraag die opkomt, een soort dagdromen over de vele facetten van het moederschap. Ik weet zeker dat moeders van dochters soms een soortgelijke nieuwsgierigheid naar jongens ervaren. Het hoort bij de menselijke ervaring, het fantaseren over paden die niet bewandeld zijn.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
